3 فوریه 2023- ماکروفاژها سلول های سیستم ایمنی هستند که علاوه بر نقش اساسی در پاسخ اولیه به عفونت میکروبی، عملکرد بافتی و التهاب را نیز تنظیم می کنند. التهاب یک پاسخ فیزیولوژیکی است که به ترمیم بافت آسیب دیده کمک می کند، اما اگر به درستی برطرف نشود، می تواند به التهاب مزمن تبدیل شود، که منشاء بسیاری از بیماری ها از جمله سندرم متابولیک مرتبط با چاقی، دیابت نوع 2 و بیماریهای قلبی عروقی است.

دکتر دیوید سانچو، سرپرست گروه ایمونوبیولوژی در مرکز ملی تحقیقات قلبی عروقی(CNIC)، گفت: التهاب با چاقی و سندرم متابولیک، مانند بیماری قلبی عروقی مرتبط است. ما کشف کردیم که نیازهای متابولیکی ماکروفاژها بسته به اندامی که در آن زندگی می کنند، متفاوت است. به عبارت دیگر، این سلول ها با نیازهای اندامی که در آن قرار دارند، سازگار می شوند. این کشف "درک بهتری از نحوه تنظیم متابولیسم ماکروفاژها بر اساس اندامی که در آن زندگی می کنند به ما می دهد. علاوه بر این، نتایج ما آسیب پذیری ماکروفاژهایی که به بیماری های التهابی مزمن کمک می کنند، را مشخص کرد. بنابراین می توان از نقطه ضعف این ماکروفاژها برای درمان این بیماریها استفاده کرد.

ماکروفاژها سلول‌های ایمنی هستند که به طور معمول در سراسر بدن توزیع می‌شوند و به پاکسازی اندام‌ها از انواع مواد بیولوژیکی که باید حذف شوند، از ذرات مضر مانند کریستال‌های معدنی یا ویروس‌ها گرفته تا پروتئین‌ها یا کمپلکس‌های بزرگ‌تر که در طول رشد به وجود می‌آیند، کمک می‌کنند. ماکروفاژها همچنین برای از بین بردن سلول های مرده مهم هستند، بنابراین به نوسازی بافت کمک می کنند. مطالعه جدید نشان داد که ماکروفاژها متابولیسم و عملکرد خود را با اندامی که در آن زندگی می کنند تطبیق می دهند.

دکتر استفانی واکولک، نویسنده اول این مقاله، توضیح داد: در بافت‌هایی با چربی خارج سلولی و کلسترول فراوان، مانند ریه‌ها و طحال، ماکروفاژها متابولیسم خود را برای تجزیه این چربی‌ها از طریق تنفس میتوکندریایی تطبیق می‌دهند. با استفاده از روش های ژنتیکی یا دارویی برای مختل کردن تنفس میتوکندری، میتوکندری ها را می توان از ریه و طحال حذف کرد، در حالی که ماکروفاژها در سایر اندام هایی که به تنفس میتوکندریایی وابسته نیستند، زنده می مانند.

دکتر سانچو گفت: برای مثال ماکروفاژهای ساکن در چربی بدن یک فرد با وزن طبیعی تحت تأثیر درمان های مختل کننده میتوکندری قرار نمی گیرند زیرا متابولیسم آنها کمتر به تنفس میتوکندریایی وابسته است. این به این دلیل است که سلول های چربی(ادیپوسیتها) کاملاً عملکردی هستند و ماکروفاژها را در حالت استراحت قرار می دهند. با این حال، در افراد چاق، چربی اضافی از ظرفیت سلول های چربی فراتر می رود و ماکروفاژهای ساکن فعال می شوند و به سلول های التهابی تبدیل می شوند که باعث ایجاد مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2 و کبد چرب می شوند.

اما این تغییر در ماکروفاژهای بافت چربی آنها را نیز آسیب پذیر می کند. دکتر سانچو توضیح داد: ماکروفاژهای فعال شده برای پردازش چربی اضافی به تنفس میتوکندریایی وابسته هستند و این آنها را در برابر مداخلات درمانی، از جمله مهارکننده های دارویی تنفس میتوکندریایی آسیب پذیر می کند.

این مطالعه نشان داد که مهار تنفس میتوکندریایی، این ماکروفاژهای پیش‌التهابی را از بین می‌برد و از پیشرفت چاقی، دیابت نوع 2 و کبد چرب (اجزای اصلی سندرم متابولیک) در مدل موش آزمایشگاهی جلوگیری می‌کند. محققان به این نتیجه رسیدند که این کشف راه را برای درمان های جدید برای بیماری های مرتبط با چاقی و سندرم متابولیک مانند بیماری های قلبی عروقی باز می کند.

نتایج این مطالعه در مقاله ای در مجله Immunity منتشر شده است.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20230203/Study-reveals-a-vulnerability-of-macrophages-that-contributes-to-chronic-inflammatory-diseases.aspx